162

Witam wszystkich po urlopie :)
Elfy listy piszą...

---

W takie dni jak ten Erathiel żałował, że nie miał wcześniej za dużo kontaktu z dziećmi. Z jednej strony od początku był świadomy, że Ina jest dzieckiem, ale z drugiej, nie przywiązywał do tego wagi, mimo że powinien. Gdy ją poznał, wydawała się dojrzalsza niż jej rówieśnicy. Mniej roztrzepana, poważniejsza, ale coraz rzadziej to dostrzegał. Błędnie założył, że będzie ją jedynie uczył. Nie mógł pominąć wychowania dziewczyny. Nie było nikogo innego, kto mógłby to za niego zrobić. Obawiał się tego zamazania wyznaczonej przez siebie linii pomiędzy mistrzem a uczennicą.

Tylko czy ja w ogóle mam prawo ją uczyć?

Mężczyzna podszedł do okna i omiótł wzrokiem ulice Silvermoon. Na razie wszyscy byli spokojni i zajęci swoim codziennym życiem. To musiało się zmienić. Erathiel wiedział, że incydent w Undercity będzie miał dużo większe konsekwencje, niż mogło się wydawać. Społeczeństwo już wcześniej było negatywnie nastawione do warlocków i ich rytuałów. Przeciwnicy dostali w tym momencie mocny argument, by w ogóle zakazać tej sztuki magicznej. Zabiegali o to od dawna, także wśród krwawych elfów. Gdyby książę nie zajmował w tej kwestii stanowczego stanowiska, pewnie by im się to udało. Jednak Kael nie mógł żyć wiecznie.
Erathiel odgonił od siebie tę myśl i sięgnął po pióro.

"Tragedia w Undercity była pokazem niedoścignionej głupoty. To, że całe nieumarłe miasto nie zostało ponownie martwe, było całkowitym przypadkiem. Gdybym się tam nie pojawił…"

Elf przeczytał kilkukrotnie swoje słowa, po czym je skreślił. Zmiął papier w dłoni i rzucił go w kierunku kominka. Musiał założyć, że list może zostać przechwycony przez obie strony konfliktu. O przeciwników ze swojej rasy się nie martwił. Żaden krwawy elf nie ośmieliłby się wykraść korespondencji władcy.

" Jaśnie Oświecony Książę i Panie!

Misja, którą mi zleciła jego książęca mość, została zrealizowana bez większych problemów. Udałem się we wskazane miejsce i pokonałem istotę uznaną za zagrożenie dla naszych braci. Demon Lerorash, którego imię poznałem po wszystkim, nigdy już nie będzie nas niepokoił. Szczegóły jego pokonania nie są na tyle ważne, by ujmować je w tym liście. Jednak czuję się w obowiązku opisać to, co się wydarzyło później. Miej jednak w pamięci, że nie miałem wiedzy o tym, co się  tam dzieje, dopóki nie postawiłem stopy w nieumarłym mieście.

Po upewnieniu się, że demon został unicestwiony, planowałem udać się do Jego Książęcej Mości, by złożyć bezpośrednio raport. Zanim zdążyłem odejść, by spełnić swój obowiązek, poczułem"

Erathiel oderwał pióro od papieru. Co właściwie wtedy poczuł? Stwierdzenie, że coś jest nie tak, nie pasowało do korespondencji, którą tworzył. W rozmowie w cztery oczy mógłby użyć dosadniejszych stwierdzeń, ale z listami musiał się pilnować. Był wzburzony tym, co się wydarzyło i ciężko było mu to ubrać w słowa. Nie mógł odkładać wysłania listu w nieskończoność. Powinien go napisać dnia poprzedniego, ale musiał zająć się Iną. To był jednak jeden z niewielu argumentów, których wolał nie używać.

"zaburzenie energii. Niedaleko mnie otworzyła się brama. Nie przypominała ona jednak tych tworzonych zwykle przez warlocków, nawet podczas rytuałów. Bliżej jej było do portalu w Blasted Lands. Była potężna, ale niestabilna. Prawdopodobnie była przewidziana dla istoty, którą pokonałem. Moc płynąca od bramy zdawała się być skażona. Zaniepokoiło mnie to przeogromnie. Dlatego wbrew rozkazom i moim obowiązkom postanowiłem wejść w przejście. Mam nadzieję, że ta niesubordynacja zostanie mi wybaczona.

Ciężko mi znaleźć słowa, by opisać to, co tam zastałem. Wokół wszystko wskazywało na to, że znalazłem się w samym środku rytuału przywołania. Żaden z warlocków obecnych na miejscu nie znajdował się na nogach. Wszyscy leżeli, jak się potem okazało nieprzytomni bądź nieżywi. Undercity, nieumarłe miasto wydało mi się martwe jak nigdy. Przy bramie stały dwa demony, prawdopodobnie sprawcy całego zamieszania.

Do teraz nie wiem, jak to było możliwe. Zgodnie z posiadaną przeze mnie wiedzą demony nie potrafią przywoływać istot potężniejszych od siebie. Na dodatek wokół całego placu była rozciągnięta szczelna bariera. Nie wiem, kto ją stworzył ani dlaczego. Na pewno nie mógł tego zrobić ani succubus, ani incubus, chyba że nieswoimi rękami. Jak wiesz, te demony potrafią zmusić innych do robienia tego, co chcą."

Mistrz Iny przytrzymał dłużej pióro na końcu tego zdania, tworząc brzydkiego kleksa. Ostatnie zdanie brzmiało źle. Nie tylko ze względu na jego nieformalny charakter. Przede wszystkim sugerowało, że książę mógł być kiedyś pod wpływem succubusa. Zdecydowanie musiał unikać takich sugestii. Zmiął kolejną kartkę w dłoni i wrzucił ją do kominka. Przepisał cały list na nowo, wyłączając ostatnie zdanie.

"Zgodnie z wiedzą ogólną te demony mogą zmuszać innych do spełniania swoich zachcianek. Czy to oznacza, że istoty cienia zmusiły warlocków do otwarcia bramy? Nie wiem tego i nie mam pewności, czy kiedykolwiek się tego dowiemy.

Pomimo zmęczenia i ran postanowiłem walczyć. Nie mogłem dopuścić, by było więcej ofiar. Sprzyjającą okolicznością dla mnie okazało się to, że demony również były osłabione po walce. Ledwo udało mi się je pokonać, nim zabiły kolejnych warlocków. Podejrzewam, że nie zabijały ich wcześniej, by mieć rezerwę energii.
Jednego z przeciwników udało mi się zabić. Nie pamiętam już, czy był to żeński czy męski demon. Drugi niestety uciekł i prawdopodobnie będzie szukał zemsty. Gdy zagrożenie zniknęło, portal się zapadł, a bariera zniknęła. Wtedy wypatrzyłem moją uczennicę, leżącą niemal bez życia. Wziąłem ją na ręce i postanowiłem odejść. Nic więcej i tak już nie mogłem zrobić.

Nie wiem, kto prowadził rytuał i co właściwie poszło nie tak. Mogę się tylko domyślać, co stałoby się, gdyby zamiast mnie przez bramę przeszedł Lerorash. Nie wiem, do czego doprowadzi śledztwo nieumarłych. Wiem jednak, że powinniśmy przygotować się na każdą ewentualność."
Treść listu wydawała się być w porządku. W kilku miejscach jednak została naruszona etykieta. Erathielowi nie chciało się przepisywać listu ponownie. Zamoczył pióro w kałamarzu i podpisał się pod spodem.

"Twój, zawsze wierny,
Erathiel Lamonie"